Profilaktyczne metody walki ze szczurami

Profilaktyczne metody walki ze szczurami

Szczury występujące w środowisku człowieka są dla nas niebezpieczne, gdyż roznoszą ponad 50 groźnych chorób, np. gorączkę szczurzą, leptospirozę (chorobę Weila), salmonellozy, włośnicę. Zjadają i zanieczyszczają przechowywaną żywność. Szczur wędrowny zjada w ciągu 10 dni tyle, ile sam waży (400-600 g), a 100 szczurów spożywa więcej niż tonę suchych produktów w ciągu roku. Gryzonie żerując w przechowywanych produktach zanieczyszczają je moczem, krwią i śliną, sierścią, odchodami, trupami lub częściami ciała trupów (zęby, ogon, stopy, itp.).
Zęby przednie szczurów – siekacze, którymi odgryzają części pokarmu, rosną im przez całe życie i muszą być ścierane. Około 30 minut każdej doby przeznaczają na ścieranie siekaczy, dlatego chętnie gryzą napotkane przeszkody i różne przedmioty ostrymi jak brzytwa siekaczami pokrytymi z przodu emalią trwalszą niż stal. Uszkadzają więc konstrukcje i wyposażenie budynków, zabudowań gospodarskich i magazynów. Niszczą warstwę izolacyjną tych pomieszczeń, a także uszkadzają przewody elektryczne i wodociągowe. W wyniku ich działalności przechowywane produkty są zalewane wodą wydostającą się z uszkodzonych rur wodociągowych. W wyniku uszkodzeń przewodów elektrycznych powstają krótkie spięcia i iskrzenie, co jest przyczyną wielu pożarów pomieszczeń i budynków, albo przerw w dostawie elektryczności.
Każde zwierzę, a więc i gryzoń, potrzebuje do życia pokarmu, wody i kryjówki. Musimy więc zmniejszyć dostęp gryzoni do tych źródeł, a tym samym znacznie ograniczyć liczbę szkodników na naszym terenie. Od dawna wiadome jest, że zabudowania o niskiej higienie są bardzo atrakcyjne dla gryzoni i dlatego ściągają szkodniki z całej okolicy. Jeśli pojedyncze szczury zasiedlą obiekt, wkrótce będzie nim ich dużo, bo szczury są bardzo płodne.
Szczur przystosowuje się do każdego pożywienia. W polu żywi się soczystymi roślinami, zjadając podziemne i nadziemne ich części. Powoduje wtedy znaczne szkody w uprawach, szczególnie w inspektach, szklarniach, sadach i szkółkach. Nie gardzi też mięczakami, rakami, rybami, żabami, pisklętami, jajami, drobnymi ssakami oraz padliną. Szczur je wszystko, co mu smakuje, a mu smakuje wszystko. Nie gromadzi zapasów, a pożywienia wyszukuje w pobliżu nory. Zadbajmy o to, aby szczury nie miały łatwego dostępu do pokarmu. Nie dokarmiajmy zwierząt w pobliżu domów, gdyż niezjedzona karma wabi szczury, a nawet lisy i dziki. Resztki (odpadki) kuchenne przetrzymujmy w szczelnie zamkniętych pojemnikach, które powinny być opróżniane często i systematycznie.
Nie wrzucajmy resztek pożywienia do zlewu, ani do muszli ubikacyjnej, gdyż trafią one w końcu do kanałów, w których żyją szczury. Im więcej będą mieć pożywienia, tym będzie ich więcej. Mogą się w kanałach tak licznie się rozmnożyć, że opuszczając je rurami kanalizacyjnymi przedostaną się przez muszlę klozetową do mieszkań, nawet na IV piętrze w budynku.
Szczury potrzebują znacznej ilości wody do życia (mysz zadowala się wodą zawartą w zjadanych produktach), dlatego należy w budynkach zreperować wszystkie uszkodzenia w urządzeniach wodociągowych, aby usunąć przecieki. Okolice budynków inwentarskich powinny być drenowane, aby ograniczyć miejsca ze stojącą wodą (kałuże).
Zadbajmy o szczelność budynków. W prymitywnych i prostych zabudowaniach, w których drewniane ściany i podłogi mają dużo szczelin, trudniej jest uchronić przechowywane produkty przed gryzoniami niż tam, gdzie obiekt jest szczelny i łatwy do czyszczenia. Okna powinny być oszklone, szczelnie zamykające się. Okna, które są otwierane, zabezpiecza się siatką o małych otworach, która wtedy, gdy okna są otwarte, nie pozwala na przenikanie do wnętrza nie tylko szkodliwych owadów, ale także gryzoni.
Szczury zakładają gniazda w zacisznych kryjówkach zabudowań (piwnice, rury kanalizacyjne) lub w glebie na głębokości do 40-50 cm. Nory poszczególnych osobników są połączone korytarzami. Na powierzchni można zauważyć wydeptane ścieżki, które łączą otwory wylotowe nor. Przed otworami nor szczura nie ma kopczyków ziemi. W czynnych korytarzach szczura należy głęboko umieszczać granulowany rodentycyd (tj. produkt przeznaczony do zwalczania gryzoni) za pomocą łyżki z długą rączką.
Szczury są bardzo ruchliwe, aktywne w ciągu całej doby, głównie jednak nocą. Wiosną migrują zwierzęta w różnym wieku, a jesienią przeważnie osobniki młode. W ciągu doby mogą pokonać odległość 600 m, a w ciągu roku – 20 km. Wędrują tylko w nocy w grupach po kilkanaście lub kilkadziesiąt osobników, rzadko pojedynczo, zachowując się cicho. Są wtedy bardzo ostrożne i unikają miejsc, w których są widoczne. Nie przejdą odważnie przez trawnik, jeśli jest tak przystrzyżony, że widać ich grzbiet. W związku z tym, trawniki wokół budynków należy ścinać nisko i często.
Wokół budynków nie należy przechowywać zbędnych przedmiotów (stare deski, złom, zużyte urządzenia, itp.), gdyż w nich szczury znajdują doskonałe kryjówki, a nawet zakładają gniazda.
Wykonanie powyższych zaleceń przyczyni się do stworzenia szczurom środowiska, które im nie sprzyja, gdyż w nim nie znajdą łatwo pokarmu, wody i kryjówek. Chętniej będą wtedy pobierać wyłożoną trutkę, albo … przeniosą się tam, gdzie im będzie łatwiej żyć.
W miejscach aktywności szczurów, które poznajemy po pozostawionych „bobkach”, można ustawić pułapki zatrzaskowe z przynętą albo karmniki deratyzacyjne z trutką (tj. zamknięte na klucz puszki). Zwalczanie szczurów jednak nie jest proste, bo są to bardzo inteligentne zwierzęta, dlatego sugeruję zlecenie usługi doświadczonej firmie zwalczającej organizmy szkodliwe Emotikon smile Zakład Dezynfekcji, Dezynsekcji i Deratyzacji).